در فیزیک یک قانون به نام قانون دوبروگلین داریم که می گوید: هر ذره در حال ساطع کردن مدام انرژی از خودش است .
( به هر ذره می توان طول موجی را نسبت داد)
مدام از ما انرژی هایی به دنیای اطرافمان ساطع می شود( می رود و بر می گردد) و این انرژی ها اتفاقاتی را رقم می زنند و ضمیر ناخودآگاه ما در بسیاری از جاها حضور دارند به واسطه طول موجهایی که ما مدام ساطع می کنیم.
نکته: 1) تفاوت انرژی انسان با سایر اجسام و موجودات این است که انرزی انسان قابل هدایت و تمرکز در یک نقطه است.
ما به محض اینکه به یک نفر فکر کنیم انرژی ما بصورت کانال به سمت اون فرد می رود.
2) تفاوت دیگر در آن است که انرژی انسان باردار می شود. یعنی دارای بار مثبت و بار منفی است .
پس انرژی های ما می توانند در دنیای پیرامونمان اثر بگذارند.
اگرما اندیشه ی مثبت داشته باشیم و این اندیشه مثبت ما هیچ خاصیتی در این عالم نداشته باشد، خوب اندیشه مثبت ما به چه دردی می خورد.
دیدگاهتان را بنویسید