یافته های پژوهش هایی که درباره ی محرومیت از خواب انجام گرفته نشان می دهد که هنگام خواب بسیار مهم است که زمان کافی را در سطح آلفا سپری کنیم. اگر از خواب آلفا محروم شویم ، با عوارضی چون بی قراری، ناتوانی در یادگیری و یادآوری و حتی گاهی توهم خفیف رو به رو خواهیم شد.

از آنجایی که داروهای خواب آور (باربیتورات ها) بسامد امواج مغز را به سطح تتا پایین می آورند و بیشتر ساعات شب را در آنجا نگاه می دارند، آهنگ طبیعی خواب کسی که این داروها را مصرف می کند به هم می خورد و او از زمان با ارزش خواب آلفا محروم می شود. چنین شخصی برای اینکه صبح روز بعد دوباره سر حال بیاید احتمالا به داروهای محرک ( آمفتامین ها ) نیاز خواهد داشت.